Ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Αχαϊας, Πλάτων Μαρλαφέκας, συμμετείχε ως ομιλητής στο συνέδριο με τίτλο “Επιμελώς Επιχειρείν 2015”
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ κ. ΜΑΡΛΑΦΕΚΑ
ΘΕΜΑ: ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΑΧΑΪΑΣ
Ως Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Αχαϊας, εκπροσωπώ τις επιχειρήσεις μιας περιοχής της χώρας μας, που λέγεται Αχαϊα. Μια περιοχή που όσοι δεν την γνωρίζετε ίσως την έχετε ακουστά από Την εκκλησία του Αποστόλου Ανδρέα, την ΑΧΑΪΑ ΚΛΑΟΥΣ και το Χιονοδρομικό των Καλαβρύτων.
Εκείνο όμως που πιθανόν να μην γνωρίζετε ότι είναι μια περιοχή που ανήκει σε μια περιφέρεια, με το χαμηλότερο ΑΕΠ της χώρας μας και της Ευρωζώνης.
Αν επιχειρήσετε να την επισκεφθείτε, θα διαπιστώσετε πως από τα 200 χμ που είναι η απόσταση από την Αθήνα, τα 120 κατασκευάζονται σε ένα απέραντο εργοτάξιο που είναι εγκαταστημένο τα τελευταία τέσσερα χρόνια, με πολλές παρεμβάσεις στο υπάρχον δίκτυο και με αποτέλεσμα το ταξίδι να είναι μια περιπέτεια. Μήπως αυτό σημαίνει καθυστερήσεις και κόστος στις εμπορευματικές μεταφορές??….σαφώς και ναι.
Στην ίδια διαδρομή θα διαπιστώσετε ότι κατασκευάζεται η νέα σιδηροδρομική αρτηρία που σήμερα φθάνει μέχρι το Κιάτο και ο χρονικός ορίζοντας ολοκλήρωσης καλώς εχόντων των πραγμάτων είναι περίπου το 2020 και βλέπουμε.
Να σημειωθεί ότι στο έργο αυτό δεν προβλέπεται ούτε στον μακρινό ορίζοντα η σύνδεσή της με την ΒΙΠΕ της Πάτρας, στην οποία είναι εγκατεστημένες 80 μικρές και μεγάλες βιομηχανίες και απασχολούν περίπου 4500 εργαζόμενους.
Το έργο της σιδηροδρομικής σύνδεσης, χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, λόγω της ύπαρξης του λιμανιού της Πάτρας, που είναι ενταγμένο στα Διευρωπαϊκά δίκτυα.
Ένα λιμάνι τοοποίο ενώ είναι χωροθετημένο ως προς το εμπορικό του τμήμα, δεν έχει ενταχθείγια χρηματοδότηση τα προηγούμενα χρόνια, αλλά ούτε καιέχει καταγραφεί ως project προς υλοποίηση, στην επόμενη προγραμματική περίοδο. Με αποτέλεσμα το σύνολο της διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων, να γίνεται μέσω του Πειραιά, με πενταπλάσιο μεταφορικό κόστος για τις επιχειρήσεις της Δυτικής Ελλάδος, σε σχέση μετο κόστος με το οποίο θα επιβαρύνονταν οι εταιρείες αν λειτουργούσε το εμπορικό λιμάνι.
Και φυσικά δεν θα δείτε πουθενά, σε κανένα προγραμματισμό την έλευση του φυσικού αερίου, παρά το ότι από το 2006, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με απόφασή του όριζε την Πάτρα ωςκόμβο φυσικού αερίου, στα πλαίσια της ενεργειακής πολιτικής της Ε.Ε. για την ενεργειακή επάρκεια των περιφερειών.
Για το έργο αυτό να επισημάνω ότι είναι ζωτικής σημασίας η υλοποίησή του, καθώς εκτός των άλλων, στην περιοχή μας είναι εγκατεστημένες πολλές ενεργοβόρες βιομηχανίες και άλλες που το ενεργειακό κόστος είναι σημαντικό στοιχείο του συνολικού κόστους.
Τέλος θα αναφέρω ότι η υδροδότηση της ΒΙΠΕ Πατρών, αποτελεί ένα επιπλέον ζήτημα προς επίλυση, καθώς ενώ το φράγμα Πείρου-Παράπειρου έγινε και χρηματοδοτήθηκε και λόγω της ύπαρξης και λειτουργίας της ΒΙΠΕ, οι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν έχουν καταλήξει ακόμη στον φορέα διαχείρισης του φράγματος και επιπλέον αρνούνται την συμμετοχή του παραγωγικού τομέα.
Όλα τα ανωτέρω, που ανέφερα και άλλα πολλά που δεν επεσήμανα, ορίζουν μια περιοχή που είναι αποκομμένη από την υπόλοιπη χώρα, που προσπαθεί με όλες τις δυσμενείς επιπτώσεις από τα ανωτέρω να επιβιώσει και να αναπτυχθεί.Επιπλέον, καταδεικνύουν συνοπτικά και ανάγλυφα τις παθογένειες του συστήματος, που άφησαν την περιοχή μας τελευταία στους προγραμματισμούς.
Θα θυμίσω ότι στην Αχαϊα την δεκαετία 1985-1995, κορυφώθηκε η αποβιομηχάνιση εξαφανίζονταςαπό τον χάρτη μεγάλες και κραταιές βιομηχανίες,ενώ έβαλαν λουκέτο80 μεγάλες και μεσαίες μεταποιητικές μονάδες και 30.000 απασχολούμενοι –κυρίως εξειδικευμένο προσωπικό– έμειναν χωρίς εργασία.
Είναι χαρακτηριστικό, αυτό που λέγεται πως η χώρα μας από πλευράς υποδομών γέρνει ανατολικά και βόρεια, με αποτέλεσμα η περιοχή να μην είναι ελκυστικήγια την εγκατάσταση νέων επιχειρήσεων στον τομέα της μεταποίησης-βιομηχανίας.
Και αυτό, αδικεί την περιοχή μας, κυρίως λόγω της ανυπαρξίας των υποδομών.
Την αδικεί, διότι είναι διοικητικό κέντρο, με Πανεπιστήμιο και ερευνητικά ιδρύματα που δραστηριοποιούνται έντονα στην καινοτομία, είναι πύλη της χώρας μας προς την δύση και αποτελείλιμάνι στην καρδιά της Ανατολικής Μεσογείου.
Την αδικεί, διότι οι πολιτικές ηγεσίες των προηγούμενων χρόνων, αλλά και τοπικοί φορείς, ίσως δεν προσπάθησαν σε βαθμό τέτοιο ώστενα κατανοήσουν όλοι την σπουδαιότητα των έργων αυτών, για την αντιστροφή του οικονομικού κλίματος στην περιοχή και την δημιουργία μιας ισχυρής θέσης στον χάρτη.
Σήμερα, οι εγκατεστημένες βιομηχανίες στην περιοχή, βρίσκονται σε στάση αναμονής, προσπαθούν να παραμείνουν βιώσιμες αλλά είναι βέβαιο ότι θα παραμείνουν, μόνο αν υλοποιηθούν κάποια από όσα πιο πάνω ανέφερα.
Είναι γεγονός επίσης,πως οι υποδομές, προκαλούν τις συνθήκες για την ανάπτυξη μιας περιοχής και σε αυτό δεν χρειάζεται επιπλέον ανάλυση.
Το Επιμελητήριό μας με την παρούσα διοίκηση έχει αναλάβει ένα τιτάνιο αγώνα, με συνεχείς προσπάθειες για την αντιστροφή του κλίματος αυτούσε πολλούς τομείς, αλλά χωρίς την ολοκλήρωση των μεγάλων έργωνυποδομής και τον οριστικό σχεδιασμό των υπολοίπων, πολύ φοβάμαι ότι η υστέρηση θα είναι συνεχής καιμε απρόβλεπτες συνέπειες.
Σχετικά Αρχεία: